Po trzech długich podróżach zagranicznych, spodziewałam się, że wpadnę w ramiona rodziny. Zamiast tego, gdy tylko wysiadłam z samolotu na lotnisku w Memphis, dostałam SMS-a od męża:
„Nie zawracaj sobie głowy powrotem. Zamki są zmienione. Dzieci cię nie chcą. To koniec.”
Trzy zdania. Tak Derek zakończył piętnaście lat małżeństwa.
Stałem jak sparaliżowany przy bramce przylotów w pełnym mundurze galowym, z medalami lśniącymi na piersi, z torbą podróżną przewieszoną przez ramię. Wokół mnie cywile spieszyli się, by spotkać się z bliskimi, a w powietrzu unosił się śmiech i łzy. Jednak mój świat zawalił się w ciszy. Przeżyłem strzelaninę w Afganistanie, tylko po to, by wpaść w zasadzkę podczas mojego powrotu do domu.
W odpowiedzi wpisałem trzy słowa: „Jak sobie życzysz”.
Derek nigdy nie zdawał sobie sprawy, że zostałem wyszkolony do zdrady. Trzy lata wcześniej, zanim pojechałem na misję, moja babcia – sędzia Cordelia Nash – posadziła mnie w swoim gabinecie, którego ściany były zastawione książkami prawniczymi i oprawionymi w ramki listami pochwalnymi. Namawiała mnie swoim spokojnym, sędziowskim głosem, abym nigdy nie ufał ślepo.
„Wojna zmienia wszystkich, Vero” – powiedziała mi. „Tych, którzy odchodzą, i tych, którzy zostają. Chroń siebie i swoje dzieci”.
Idąc za jej radą, podpisałam starannie przygotowane dokumenty: oddzielne konta bankowe na mój żołd bojowy, ścisłe limity pełnomocnictwa i plan opieki nad rodziną, ustanawiający ją opiekunem na wypadek, gdyby Derek się załamał. Dom kupiony z pożyczki dla weteranów pozostał wyłącznie na moje nazwisko. Derek roześmiał się, podpisując swoje części. „Jesteś paranoiczką, Cordelio. Vera i ja jesteśmy solidni”.
Teraz, czytając jego tekst, w duchu podziękowałem mojej „paranoicznej” babci. Bo nie tylko zaplanowałem szlaki dostaw w Afganistanie. Zaplanowałem dokładnie tę zasadzkę.
Zadzwonił mój telefon. Sterling Vaughn, mój prawnik i były oficer JAG, nie tracił czasu. „Vera, Derek złożył wczoraj pozew o rozwód. Zażądał porzucenia dziecka. Chce pełnej opieki nad dzieckiem i alimentów”.
Uspokoiłem głos. „Sterling, pamiętasz Operację Homefront? Wykonaj ją. Całą”.
„Z przyjemnością, Kapitanie.”
